Justin’s Book
ეს დღე როგორც სკუტერი(ჩემი მენეჯერი) ამბობს ძალიან მნიშვნელოვანია, იმიტომ რომ დღეს ელენას სიკვდილის შემდეგ პირველად გავდივარ სცენაზე. ვერ გეტყვით რომ ვნერვიულობ, იმიტომ რომ სულ ფეხებზე მკიდია რა მოხდება, რას იფიქრებენ კრიტიკოსები ან სხვები, იმიტომ რომ ის რაც ჩემს ცხოვრებას აზრს აძლევდა, და ის რაც მაძლევდა ძალას რომ სცენაზე ვმდგარიყავი უკვე დავკარგე. აქ სტელას ხათრით ვარ, მან დამიყოლია რომ სიმღერას დავბრუნებოდი... ახლა მეგობრებთან ერთად სიმღერას ვიმეორებ. ეს სიმღერა ძალიან ბევრს ნიშნავს ჩემთვის, რადგან ელენას მოსწონდა :((.
-ვგიჯდები ამ სიმღერაზე - მომახტა კიმი
-მეც - და გავუღიმე, მართალია არ მეღიმებოდა, მაგრამ მაინც. შეიძება გაგიკვირდეთ რატომ ვარ კიმთან? კიმთან იმიტომ ვარ რომ ელენამ მთხოვა მისი გაბედნიერაბა, მაგრამ რამდენად გამომდის არ ვიცი. ყველას(სტელას გარდა) გონია რომ მე ელენა კარგა ხნის წინ დავივიწყე, მაგრამ დამიჯერეთ ასე არ არის. ელენა ისევ ჩემთან, ჩემს გულშია და მუდამ ასე აქნება.
Stella’s Book
ძალიან მეშინია. ტანში ჯრუანტეში მივლის, ძალიან მეშინია. არ ვიცი რა მოხდება. დღეს ის გოგო უნდა ვნახო... ძალიან მეშინია. იქნებ ელენა? თუ ელენაა რა მოხდება? ჯასტინი რომ გაიგებს რას იზამს? ან იქნებ არ არის ელენა? ხომ მომიწევს ჯასტინისთვის თქმა, რომ არის ერთი გოგო რომელიც ტყუპისცალივით ჰგავს ელენას... ვერ წარმოიდგენთ როგორ მინდა რომ ის ჩარლი ელენა იყოს. მთელი გულით მინდა. ასე ცხოვრებაში არაფერი მდომებია... ძალიან მენატრება ჩემი მეგობარი. უკვე შევეგუე აზრს რომ ის აღარ არის, მაგრამ ახლა? ახლა არ ვიცი რა იქნება...
Kate’s Book
ძალიან ვნერვიულობ. დღევანდელი დღე შეცვლის ყველაფერს. ტანსაცმელიც კი ვერ შევარჩიე წესიერად
უცებ ადელამ დამირეკა
-რას შვები? - აკანკალებული ხმა ქონდა
-მოვდივარ შენ? ხმა რატომ გიკანკალებს?
-აბა შენი აზრით არ უნდა მიკანკალებდეს? ძალიან ვნერვიულობ
-მეც. ხუთ წუთში შენთან ვარ.
-კარგი გელოდები - იქ რომ მივედი გაფითრებულო ადელა დავინახე
რომელსაც სახეზე სიცოცხლის ნიშან წყალი საერთოდ არ ეტყობოდა.
-ჩარლი სად არის?
-აქ ვარ კეიტ - და ჩამეხუტა. ისეთ გახარებული იყო, რომ მისი სიხარულის ცოტა არ იყოს შემშურდა :)
-რა გჭირს?
-არაფერი. უფრალოდ გართობის ხასიათზე ვარ
-ხოდა ჯობს წავიდეთ - ჩაერია ადელა
-კარგია აზრია - ვთქვი მე. მერე კი სახლიდან წავედით და წვეულებაზე წავედით. იქ უამრავი გოგო იყო. ჩვენ კი სტელას დავუწყეთ ძებნა. ბოლოს როგორც იქნა ვიპოვეთ ვიპოვე
ისიც ისეთივე განერვიულებული იყო როგორც მე და ადელა
-სად არის? - მითხრა აკანკალებული ხმით
-აი იქ - და ბარისკენ გავახედე. ცოტა ხანი გაშეშებული იდგა. სრულიად გაფითრებული. მისი გულის ცემა მე მესმოდა. ეტყობოდა რომ ძალიან ნერვიულობდა. მერე კი ჩუამდ ამოილუღლუღა
-არ არსებობს - ამ დროს სცენაზე ჯასტინი გამოვიდა და სიმღერა დაიწყო
უცებ მიკროფონი ხელიდან გაუხვარდა. ყველამ მას გავხედეთ. ჩარლის უყურებდა. ჩარლი კი მას. ორივე გაშეშებული იყო. ორივეს ცრემლი ქონდა თვალზე...
ძალიან დიდი ბოდიში რომ გუშინ ვერ დავდე. ახალ საიტზე ვაკეთებდი რაღაცას და მოთხრობის დადება ვერ მოვახერხე
