ჩემდა უნებურად კულისებს მივადექი, სადაც ჯესის მოვკარი თვალი. მისვლა გადავწყვიტე, მაგრამ დაცვამ არ შემიშვა:
- აქ ეგრე იოლად არავის ვუშვებთ, ყველა ფანს ჯასტინის ნახვა უნდა და არც შენ ხარ გამონაკლისი
- მე? მე არ მინდა იმ თქვენი სულელი ჯასტინისნახვა. აი, ეგერ ჩემი მეგობარი დგას და ის უნდა ვნახო.
დაცვამ გაიხედა და მაგრად დამცინა
- :))))) თუ ჯასტინის ნახვა არ გინდა თვითონ ჯასტინთან რატო მიდიხარ?
- მე? მე? მე ჯასტინტან კი არა ჯესისთან მივდივარ აი იქ დგას. მოიცა დავურეკავ
მე ტელე ამოვიღე და ჯესის დავურეკე. ტელეფონი, როგორც დაცვის თქმით ჯასტინმა აიღო :))))))
- ჯეს სად ხარ?
- სახლში რა იყო?
ნეტა რატო მოატყუა?
- რატო მატყუებ?
- რა?მე გატყუებ?
- ხო ხო შენ გიყურებ, რომ ჯასტინ ბიბერის კონცერტის კულისებში ხარ!
ამის გაგონება აშკარად არ ესიამოვნა, მაგრამ რატო არ ვიცი. აშკარად დაიბნა და შემდეგ რაღაცის თქმა უნდიდა, მაგრამ მე არ ვაცადე
- შეგიძლია გამოხვიდე შანთან საქმე მაქვს- ვუთხარი მაგრამ არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა
- კაი სელ გამოვალ
რაღაც ნაღვლიანად მითხრა, თითქოს არ უნდოდა რომ მენახა.აი, გამოვიდა და მაგრად მაკოცა
- სელ შეიძლება ახლა რასაც გაიგებ ძალიან გეწყინოს და მაგრა გამიბრაზდე, მაგრამ შეეცადე მეც გამიგო
- რა იყო რა ხდება?
- დამპირდი რომ ყველაფერს მაპატიებ
- უკვე მაშინებ!!!
- დამპირდი!!!!
- კარგი, კარგი გპირდები
ამის თქმაზე ჯესიმ ქუდი და ასახვევი მოიხსნა და შეშინებულმა,დარცხვენილმა სმომხედა. მე რომ შევხედე ელდა დამეცა, ერთ ადგილზე ვიდექი, გონზე ვერ მოვედი ეს სინამდვილე იყო თუ სიზმარი. ტამში ჟრუანტელმა დამიარა, ცრემლები წამსკდა თვალებიდან, გაკვირვებისაგად ენა დავკარგე ჩემს წინ ხომ ჯასტინ ბიბერი იდგა. ყველაფერი თვალწინ დამიდგა. მივხვდი თურმე იმ დღეს რატომ იყო იმდენი გოგო შეკრებილი, რატომ იქცეოდა ისე უცნაურად, რატომ მალავდა სახეს და რა უნდოდა კულისებში. მივხვდი რატომ შეეცვალა სახე, როცა ვუთხარი, რომ ჯასტინი არ მიყვარდა. ყველაფერს მივხვდი. ამ ფიქრებში ცრემლები უფრო და უფრო მომდიოდა თვალებიდან. ის კი(უკვე აღარ ვიცოდი რა დამეძახა)იდგა და დარცხვენილი სახით მიყურებდა. მე თავი ვეღარ შევიკავე და დარბაზში გავიქეცი, რომ ჩანთა ამეღო და წავსულიყავი ამ საშინელი ადგილიდან. ის კი მიძახდა სელ, სელ დაბრუნდიო, მაგრამ მე უკან მიხედვაც კი არ მინდოდა. არვიცი და ქნა შემდეგ და საერთოდ არც მაინტერესებდა.
დარბასში შევვარდი ჩანთა ავიღე და წამოსვლა დავაპირე როცა დემიმ და მაილიმ გამაჩერეს
- რა იყო სელ რა დაგემართა?
მე მაგრა ჩავეხუტე და ისე ვტიროდი გული ამომიჯდა. დარბაზიდან გამოსვლა რომ დავაპირეთ, ფანების კივილი მომესმა. გავიხედე და ის დავინახე. ისტერიკა ხელახლა დამეწყო. დემიმ გარეთ ჩემი გაყვანა დააპირა, როცა მან(ანუ ჯასტინმა) ხელი დამავლო და არ მიშვებდა
- სელ ხომ დამპირდი
- ხელი გამიშვი შენი დანახვა არ მინდა
და იქიდან გამოვიქეცი.სახლში როცა მივედით ბავშვებს(დემის და მაილის) ყველაფერი მოვუყევი და საქართველოში წამოსასვლელი ბილეთი ვიყიდე. ბევრი მეხვერწენ, მემუდარენ არ წახვიდეო მაგრად დავჩენა არ შემეძლო.
დილით ადრე ავდექი და აეროპორტში წავედი. იქ ყველას დავემშვიდობე და თვითმფრინავში ავედი. ვიცოდი სახლში მისულს რაც მელოდა. ჩემი ნაცრისფერი მოსაწყენი ცხივრება დემის, მაილის და ჯასტინის გარეშე. მართალია მინდოდა, რომ დამევიწყებინა ჯასტინი, მაგრამ არ შემეძლო ძალიან მიყვარდა, სიცოცხლეზე მეტად...
