ვხედავ ,ძალიან ბევრი თოვლი მოდის და აი რაღაც ლანდი გამოჩნდა გზაზე , ვიღაც მოდის , რა

მაღალია.

ის დაჯდა და სიგარეტს მოუკიდა .

გაეცნია

შემომხედა , თვალებში ჩამხედა .

სიგარეტი ამოიღო და მკითხა .

- ჰმმ , რა თაობა მოდის !

ერთი წლის მერე ისევ შევხვდი მას , ისევ იმ ადგილას ისე იმ დროს .ოღონდ ახლა მე ვიჯექი

თმა გაჩეჩილი , ნამტირალები თვალებით და სიგარეტით ხელში.

-ნატაააა?

-აა ხო

-ხო მე ის სათვალებიანი გოგო აღარ ვარ

-არა , ის სათვალიანი არსება აღარ არესებობს

მან ხელები მომკიდა სახეზე და თვალებში ჩამხედა , დიდხანს მიყურებდა ასე .

-ნატ ? იცი დიდი ხანი ეგრე არავინ მეძახის , ეხლა მე ნატუკა ვარ

-.კაი...ამას ხელი გაუშვი !

სიგარეტი გამომაცალა პირიდან და თვითონ ჩაიდო.

-ესეთი გინდა ყველას დაამახსოვრდე ?

მან შემომხედა და მითხრა :

იყავი წიგნით ხელში , გზას გაჰყურებდი , და ეხლა ერთი წლის შემდეგ იგივე ადამიანს ვხედავ?

არა აქ ნატა არ არის !

-ხოდა აქ ნატუკა ზის რით ვერ გაიგე ! ( სინანულს ვგრძნობდი მაგრამ ჩემი სიჯიუტის გამო მაინც

თავი ისე მეჭირა თითქოს ყველაფერი ფეხებზე მეკიდა)

ის ადგა და წავიდა .

მეორე დღეს სკოლაში ჩემ ეგრედ წოდებულ " ბოიფრენდთან" ერთად მივედი .არცერთს არ

გვიყვარდა ერთმანეთი , უბრალოდ ყველაზე "პოპულარული" ბიჭი ეგ იყო , და მე კიდევ ყველაზე

"პოპულარული " გოგო ,ხოდა სხვების თქმით ერთმაეთისთვის ვიყავით შექმნილები ,მაგრამ

სინამდვილეში ერთმანეთისგან დიდად ვგანსხვავდებოდით .უცებ ის დავინახე , მეგობრებთან იდგა

, მაღალი , ნაღვლიანი თვალებით , ყავისფერი ცოტა მორგძო თმით ,სიგარეტი ისევ პირში იდო ,

იცინოდა . დამინახა რომ ვუყურებდი, მაგარმ ისევ უკან გაიხედა .

როგორ მინდოდა მისთვის ბოდიშის მოხდა მაგარ რაღაც შინაგანმა სიამაყემ არ გამიშვა მასთან .

სრულ იგნორს მიკეთებდა , რაც არ უნდა მეკეთებინა მაინც არ მიყურებდა .მეც გავბრაზდი და

იგივე გავუკეთე .

დამიძახა ჩემმა ერთერთმა დაქალმა სალიმ" ყოფილმა პოპულარობამ" სიგარეტი პირში ქონდა

დავიკიდავ და რა თქმა უნდა ყველა მაღიარებს როგორც ყველაზე მაგარი გოგო! პროსტა რა ჭკვიანი

ვარ მაღიარეთ .

სალი გიოს მიუახლოვდა .

მე მინდოდა მისვსულიყავი და სალის გეგმა ჩამეშალა ,მაგრამ სამაგიეროს გადახდა მინდოდა

გიოსთვის ამიტომ ადგილზე დავრჩი .

-გინდა ჩემი ბოიფრენდი იყო ? მომწონხარ .

მეგონა გიო ეხლა ხელს გადახვევდა როგორც ყველა ბოჭი აბა როგორ უნდა ეთქვათ უარის

სალისთის , მაგარმ გიომ უთხრა :

სალი გამობრუნდა და ჩვენს გვერდით დაგდგა . გიომ შემომხედა და თავი გააქნია .

დღითი დღე მეზიზღებოდა ეს პოპულარობა , ჩემს ვითომ და "ბოიფრენდთან " ვეღარ ვერთობოდი

, ვეღარ დავდიოდი ჩემ დაქალებთან ერთად . საღამოს სახლში რომ მივედი მივხვდი რომ ასე

ვეღარ გავძლებდი ,სარკესთან დავდექი და დავიწყე .

ჯერ ტუჩებიდან პომადა მოვიშორე , მერე მთლიანად მაკიაჟი ,მერე ჩემი ქერა თმები გავიშალე და

გადავწყვიტე ძველი ფერი დამებრუნებინა ,სპეციალური წამალ ვიყიდე და თმები ისევ ღია ღია

ყავისფერი გამიხდა , ცისფერი ლინძები მოვიხსენი და ძლის დავინახე ჩემი თაფლისპერი თვალები .

ახლა ტანსაცმელი :

ქუსლები გავიხადე და შევი კეტები ჩავიცვი,ჯინსი და ნაცრისფერი მაისური .ჩემი შავი სათვალე

გავიკეთე (მახსოვს ესეთი ჯოე ჯონას ეკეთა და ესეთი სტილის მაგიტომ ვიყიდე ) თმები კოსად

შევიკარი , წიგნები ავიღე და სკოლაში წავედი.

-ნატა

-იცი მეც ასე ვფიქრობ და გავუღიმე .

ბოლოს ორივე ავხარხარდით

ამდროს ზარი დაირეკა და კლასებში შევედით.

სკოლის მერე ერთად წავედით სასეირნოდ, ჩვენ სანაპიროზე გავედით მან ხელები შემომხვია და

ჩამეხუტა .მე მისკენ მივტრიალდი და მინდოდა მეკოცნა მაგარმ უცებ მან გამწია .

-შენ ძალიან პატარა ხარ ჯერ

ვტიროდი , ცუდად ვიყავი , თვალები დამიბნელდა და გული წამივიდა .

გონს რომ მოვედი გიოსმკლავებში ვიყავი , ის მიცინოდა .

-რა ?

არ ვარ , დიდი ხანია მოვკვდი.....მე უგრძნობი ვარ , სითბო და გული არ გამაჩნია .

 -გიო არ წავიდე !

მას ვეხუტებოდი და ვეკვროდი . უცებ ლამაზი ყვავილებით მოფრინდა ქარი და გიო გაქრა

....ხელებში არაფერი დამრჩა , მხოლოდ მისი სიტყვები მესმოდა გამალებით ყურში .

ჩუმად დავისლუკუნე და ვთქვი :

-იქნებ მეც წამოგყვე ...

და ამ დროს ჩურჩული გავიგე :

-მე ისევ გავჩნდები შემოდგომის ფოთლებში , ზამთრის ფიფიქებში , გაზაფხულის წვიმაში და

ზაფხულის ყვავულებში.

მივხვდი პირველად როცა შევხვდი გიოს საიდან გაჩნდა ასე უცებ და საიდან დაიკარგა..... მე კი

...მე ისევ აქ ვზივარ ყოველ ზამთარს , ზაფხულს , შემოდგომას..... და ველოდები მას .....

P.s დასასრულს ასე არ ვგეგმავდი მაგარმ რახან მოულოდნელი უნდა ყოფილიყო მგონი გამომივიდა :*