სასამართლოზე მოსამართლე ეკითხება ბრალდებულს:
– ესე იგი, თქვენ აღიარებთ, რომ თაფა თავში ჩაართყით დაზარალებულ ქალბატონს.
– დიახ, ბატონო მოსამართლევ, ოღონთ ფეხები მანამდეც დაბრეცილი ქონდა.
– გამარჯობა ექიმო, ჩემი ანალიზების პასუხები უკვე მზადაა.
– კი, მზადაა.
– მერე რა ხდება, როგორაა ჩემი ჯანმრთელობის საქმე?
– ცუდად, ძალიან ცუდად.
– რამდენი ხანი დამჩა სიცოცხლე?
– 10.
– რა 10? თვე, კვირა?
– 9, 8 ,7…
ბავშვი ეკითხება დედას:
– დედიკო, იმ დროს, როცა მე ვმღერი, ფანჯარასთან რატო დგები?
– ხალხმა დამინახოს, რომ არ გცემ.
სხედან პლიაჟზე დირექტორი, ჟურნალისტი და მიწის მთხრელი. ყველა მათგანს მუხლამდე აქვს…
დირექტორს – ღიპი,
ჟურნალისტს – ენა,
მიწის მთხრელს – ხელები.
ბავშვი შედის აფთიაქში:
– ტკივილგამაყუჩებელი გააქვთ?
– კონკრეტულად რა გტკივა?
– ჯერჯერობით არაფერი, მაგრამ მამაჩემი მშობელთა კრებაზე წავიდა.
ექიმი ეუბნება გახდომის მსურველ პაციენტს:
– აი თქვენ 500 აბი.
– დღეში რამდენი უნდა დავლიო?
– არა, დალევა არ არის აუცილებელი.
– აბა, რანაირად გავხდები?
– ამ 500 აბს დილას და საღამოს წამოყრით იატაკზე და მერე აკრიფავთ.
პირველი რაუნდის მერე მოკრივე თავის სეკუნდანტს ეკითხება:
– რას ატყობ, მოუგებ?
– რა თქმა უნდა! თუ მასე გააგრძელებ ხელების ქნევას, გაცივდება და ფილტვების ანთება დაემართება.
ექვსი თვეა მიხო ამერიკაშია. შევიდა ქართულ რესტორანში და ქართველივე მიმტანს ეუბნება:
– ახლა მამიტანე ქვაბში მიმწვარი ლობიო, დაახეთქე მაგიდაზე და მითხარი: შაცეცხლე!
– რაა?! – გაოცდა მიმტანი.
– რა და შინ ყოფნა მამენატრა…
– მამი, მამი, სკოლაში დიდთავას მეძახიან.
– მერე, სცემე, შვილო.
– ჰო, მაგრამ ვიწრო დერეფნებში დარბიან.
კახელი მრგვალ სახლს აშენებს. მეზობელი აკვირდება და ბოლოს გაკვირვებული ეკითხება:
– კი მაგრამ, რად გინდა ასეთი მრგვალი სახლი?
– სიდედრმა მითხრა, სახლს რო ააშენებ, ერთი კუთხე ჩემთვისაც გაითვალისწინეო…
სვანეთს თვითმფრინავი გადაუფრენს და საკენკს დაუყრიან მოშინაურდესო.
ახალგაზრდა ქალი შედის პიცერიაში. მიმტანმა მოუტანა პიცა და ეკითხება:
– რამდენ ნაჭრად დავჭრა ოთხად თუ რვად?
– ოთხად, რვას ვერ შევჭამ.
ბაზარში ძალიან მოხუცი ბებო ყიდულობს კარტოფილს. გამყიდველი ეკითხება:
– ბებია, რამდენი კილო მოგართვათ?
– ხუთი კილო, შვილო… მაგრამ მეშინა, მაგ სიმძიმის სახლამდე მიტანას ვერ შევძლებ.
– ბებო, შენ ნუ გეშინია, ისე აგიწონი, რომ შეძლებ.
