ჯასტინი ფერწაშლილი იდგა. არაფერს ამბობდა. მერე გაბრუნდა სახეზე ხელი აიფარა.... ვაიმე ვერ წარმოიდგენთ როგორ ცუდად გავხდი. რამდენიმე წუთი ასე გაუნძრევლად იდგა... ვერ წარმოიდგენთ ამ რამდენიმე წუთში როგორ ცუდად გავხდი... უკვე ვნანობდი ეს რომ ვუთხარი. მერე ჯასტინი სერიოზული სახით გამობრენდა. მიყურა. უცებ სერიოზული სახე მოთამაშე ღიმილმა შეცვალა. ბოლოს კი გაეცინა მომვარდა ხელში ამიყვანა და მითხრა
-wow რა მაგარია... არ მჯერა... ასეთი კარგი ამბავი ჯერ არ მსმენია... ვაიმე რა მაგარია... აწი უკვე სამუდამოდ ერთად ვიქნებით გპირდები.... ეს ასე იქნება.... აი ნახავ ამიერიდან ყველაფერი შეიცვლება... ჩვენ ერთად აქ ვიცხოვრებთ.... ვაიმე რა მაგარია - როცა თქვა რომ ჩვენ აქ ლოს-ანჯელესში ერთად უნდა გვეცხოვრა ჩემი ბედნიერება დამთავრა. ღიმილი ტანჯვამ და ცრემლებმა შეცვალა.
-აქ? არა ჯასტინ ეგრე არ გამოვა
-რა არ გამოვა ეგრე?
-ჯასტინ შენ შენს კარიერავ ვერ დატოვებ მე კი ჩემს ჯგუფს.... ისინი დამეხმარნენ როცა ყველაზე მეტად მჩირდებოდა....
-მაგით რისი თქმა გინდა?
-იმის რომ ჩვენ ერთად ვერ ვიქნებით რაც არ უნდა გვინდოდეს... მე საქართველოში ვბრუნდები ხვალ... შენკი აქ ლოს-ანჯელესში რჩები... ამიტომ....
-არა არა მე შემიძლია დავტოვო კარიერა...
-არა არ შეგიძლია შენ რომ ეგ გააკეთო მაგას ჩემს თავს ვერასდროს ვაპატიებ... ამიტომ გთხოვ დამივიწყე
-ხვდები ახლა რას მეუბნები? როგორ უნდა დაგივიწყო, როცა მიყვარხარ და თან მალე ბავშვი გვეყოლება... შენ გგონია თუ ამდენი წლის მანძილზე ვერ დაგივიწყე ამას ახლა შევძლებ?
-ბავშვს როცა გინდა მაშინ ნახავ მაგრამ ჩვენ ერთად ვერ ვიქნებით... შენ შეძლებ დამივიწყო ვიცი რომ შეძლებ
-ანა....!!!!
-არა გთხოვ არაფერი მითხრა - მე გავიქეცი და ჩემს ოთახში ავვარდი... მართლა ძალიან მიჭირდა ყველაფერი... მაგრამ ჯასტინის გამო ეს უნდა გავაკეთო... ვიცი თუ ნებას მივცემ დატოვებს კარიერას მე კი ამის უფლებას ვერ მივცემ და ვერც მე ვერ შევძლებ ჯგუფის დატოვებას... ამიტომ უნდა წავიდე უნდა გავიღო ეს მსხვერპლი.... ძალიან მიჭრდა მაგრამ დროს ვერ დავკარგავდი... მივედი და ბარგის ჩალაგება დავიწყე... ხვალსთვის ვემზადებოდი, უკვე ბილეთი ნაყიდი მქონდა და თან დრო იყო რომ წავსულიყავი. ემას დავურეკე და დავემშვიდობე. ჯასტინთანაც მინდოდა დარეკვა მაგრამ ვერ დავბედე... მისი ხმის გაგონება ამ ყოველივეს გადამაფიქრებინებდა ამიტომ სიმღერა დავწერე და ნომერში დავტოვე. ვიცოდი რომ ჯუსო აუცილებლად ნახავდა. ტაქსი ავიყვანე და აეროპორტში წავედი. გულის სიღრმეში იმედი მქონდა რომ ჯასტინი მოვიდოდა და შეეცდებოდა რომ არ გავეშვი მაგრამ არ ჩანდა. მე კი უკვე ბორტზე ავდიოდი.... უცებ ხმა გავიგონე: „ანა! გთხოვ დარჩი" ამ ხმის გაგონებაზე ყველამ კივილი დაიწყო, მივხვდი რომ ეს ჯუსო იყო. გულის სიღრმეში გამიხარდა, მაგრამ ამავე დროს მეწყინდა კიდეც, რადგან ვიცოდი რომ ჯასტინი ჩემს დაყოლიებას შეეცდებოდა და შეიძლება გამოსვლოდა კიდეც
-ანა ვიცი რომ ერთმანეთი გვიყვარს, მართლა ძალიან გვიყვარს... თუ ამ სიყვარულმაშეძლო ამდენი წელი გაეძლო, მიუხედავად მანძილისა და ყველა სირთულისა... ამიტომ ვიცი რომ ამასაც გაუძლებს, გთხოვ კიდევ ერთი ამჯერად ბოლო შანსი.... ვიცი რომ არ მომცემ კარიერის დატოვების უფლებას და შენც ახვალ ამ თვითმფრინავში, მაგრამ გთოვ ერთად ვიყო... მიუცედავად იმისა სად ვიქნებით სამყაროს რომელ კუთხეში. გთხოვ.... შენ იცი რომ მიყვარხარ მაგრამ მე კიდევ ერთხელ მინდა რომ ეს გაგიმეორე მიყვარხარ მიყვარხარ და მიყვარხარ - თან ნელ-ნელა წომოთ ამოდიოდა - უკვე აღარ ვიცი ეს რამდენჯერ გკითხე მაგრამ კიდევ გკითხარ გიყვარვარ?
-.... კი
-მომცემ ერთ შანს?
თავს ვერ ვიკავებდი, ამიტომ ის ვთქვი რასაც გული მეუბნებოდა -.... კი - ამაზე ჯასტინმა ჩაიცინა და განაგრძო
-ცოლად გამომყვები? - აი ამას არ ველოდი... ირგვლივ ყველა გაჩუმდა... ყველა მე მიყურებდა და ჩემს პასუხს ელოდა... მე კი ცრემლები მომდიოდა... არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა... ბოლოს დიდი ხმის დუმილის შემდეგ გადავწყვიტე მეპასუხა ის რაც დიდი ხმის წინ უნდა მეთქვა
-....კი - ამის თქმაზე ჯასტინი ჩემთან მოვიდა და მაკოცა....
იმ დღეს მე საქართველოში დავბრუნდი, ოღონდ არა როგორც ჯასტინი ბიბერის ყოფილი შეყვარებული ან
არამედ როგორც მისი საცოლე... ეს ჩემთვის მართლაც რომ ძალიან ბევრს ნიშნავდა... მაგრამ მე და ჯუსო ერთად არ ვართ. ის ჩემგან ძალიან შორსაა მსოფლიოს სულ სხვა კუთხეში. ვერ წარმოიდგენთ როგორ მენატრება. ჩვენ მხოლოდ ერთი რამ მთვარე გვაერთიანებს, რომელიც ყველგან ერთია... როცა მთვარეს ვუყურებ მგონია რომ ჯუსო ჩემთანაა, მაგრამ ასე არ არის :(. მართლა ძალიან მენატრება... ისე მენატრება რომ ვერ წარმოიდგენთ. ჯასტინი დამპირდა რომ ტურის დამთავრების შემდეგ ჩამოვიდოდა, მაგრამ როდის დამთავრდება ეს ტური კაცმა არ იცის...
მიუხედავად იმისა თუ სად არის ის ან სად ვარ მე... მიუხედავად იმისა რამდენი წელი, დღე ან წამი გავა უშენოდ, მიუხედავად იმისა რომ ირგვლივ ყველაფერი შეიცვლება... უცვლელი მხოლოდ ჩვენი მიყვარხარ დარჩება...
