ვხვდებოდი რომ უკვე თავს ვეღარ ვიკავებდი და ცუდად ვიყავი. ნელ-ნელა ხელი ჭიქისკენ მიმქონდა სოფო კი მეუმნებოდა:
-მიდი ანი დალიე ნუთუ არ გინდა რომ გაიხსენო ის შეგრძნება რომელიც ასე მოგწონდა.... მიდი დალიე და შენს საყვალელ დაღაცას მოგცებ
მე მივხვდი რასაც აპირებდა და ხელი უკან წავიღე - არა სოფო არ მინდა
-მიდი მიდი გაბედე მიდი - და ჭიქა ხელში ჩამიდო... უკვე ცუდად ვარ ვეღარ ვუძლებ....
ბოლოს კი სისუსტე გამოვიჩინე და დავლიე, რასაც ახლა ძალიან ვნანობ.... სოფომ ჩუმად ჩაიცინა და კიდევ და კიდევ ასხამდა
ასე მგონი ათი ჭიქა დამალევინა... და მივხვდი რომ უკვე ჭკუიდან გადავდიოდი... ბოლოს კი თქვა
-ახლა კი ბოლო ნაბიჯი მზად ხარ
მე ვცეკვავდი მერე კი ვუთხარი - რა თქმა უნდა
-ანუ გადაწყვიტე ძველი ანი გახდე
-ხო - და ჩანთიდან წამალი ამოიღო
მე დაუფიქრებლად მივედი და დავლიე... ამის შემდეგ კი თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი. ყველაფერს ვაკეთებდი რასაც სოფო მეტყოდა...მერე კიდევ მომცა წამალი. მეც დავლიე და გავითშე მერე კი უკვე აღარაფერი აღარ მახსოვს… მგონი გათიშული კარგა ხანი უნდა ვყოფილიყავი, მერე ტელეფონის ხმა გავიგე აღება ვცადე მაგრამ ძირს დავვარდი და გავითიშე... მერე კი მტვრევის ხმა გავიგე... ბოლოს ჯასტინის სახე დავინახე
-ეს რა ქენი ან - მერე ხელი მომკიდა, ხელში ამიყვანა და ქვემოთ ჩამიყვანა. ძალიან ცუდად ვიყავი, ეტყობა გუშინ დიდი დოზა მომივიდა და.... მერე მანქანაში ჩამსვა და სადღაც წავედით. მანქანას ძაან ჩქარა ატარებდა. მგონი შუქნიშანზეც კი არ ჩერდებოდა. ბოლო სავადმყოფოში მივედით.
მივხვდი რომ საქმე ძაან ცუდად იყო
მინდა ბოდიში მოგიხადოთ რადგან ეს თავი არის ძალიან პატარა
მაგრამ ძალიან მეჩქარება და მეტის დაწერა ვერ მოვახერხე
და ამიტომ სულ არ დადებას პატარას დადება ვარჩიე
