მეორე დღეს სადილის დროს, ნია მითხრა : - გოგო, ასეთი მოწყენილი რატომ ხარ, ჭამე რამე ! - კაი რა ! რა მეხალისება ეხლა მე? - ხოო მართლა : კონკურსი ტარდება და ხომ არ გინდა მონაწილეობა მიიღო? - რა მონაწილეობა? რისი კონკურსია ! - რისი და, შენ ხხომ ძალიან მაგარი ვოკალი გაქვს ! ხოდა, სიმღერაზეა ზუსტად ! - არ მაინტერესებს ახალი კარიერა. - ახალი? ;დ რა ახალი? - მისმინე ნია, ამჯერად მე არაფერში მონაწილეობა არ მინდა მივიღო ! - ცადე მაინც ! - არა ! - ჩემი ხათრით - კარგი ! მაგრამ ვიცი რომ არ ამიყვანენ ! - აგიყვანენ ! - რა ჯიუტი ხარ ! დიდი წვალებით ჩავიცვი ტანზე და იმ კომპანიისკენ გავეშურე. გზაში ისევ და ისევ ჯასტინზე ვფიქრობდი.
რატომ? რატომაა ასეთი ჯიუტი? ნუთუ არ შეეძლო მოესმინა ჩემთვის? არა ! იმ კომპანიაში ყველანაირად ჯასტინი იქნებოდა. ფეხები უკან მაბრუნებდნენ და მიშლიდნენ იქ მისვლას, მაგრამ გული სულ სხვა რამეს მეუბნებოდა. სულ სხვა რამეს. გული მასთან მიიწევდა და რატომ არ ვიცი. დარწმუნებული ვარ, იმასაც ის გრძნობა აქვს ჩემდამი, რასაც მე ვგრძნობ მის მიმართ. როდესაც ჯუსოს სხვა ქალთან წარმოვიდგენ, გული მეკუმშება. თავს ვარწმუნებ, რომ ჩვენ ისევ ერთად ვართ, მაგრამ არა ! იმედებს ტყუილად ვისახავ ! მჯერა, რომ იგი დაბრუნდება. მჯერა, რომ ჩვენ არ დავსვავთ წერტილს იმ ადგილს სადაც გული მძიმეს სვავს .. იმ შენობაში შევედი თუ არა, უამრავი ხალხი დამხვდა. აქეთ იქით მიმოვიხედე. მმ .. ჩემი ეჭვებიც გამართლდაა ! ზევითა სართულის მოაჯირებიდან ჯასტინი ათვალიერებდა ხალხს. ქუდი გადავიფარე თავზე რომ არ შევემჩნიე. ზევით ავიხედე. ჯასტინმა ხელი დამიქნია დიდი ამბით : || მე რათქმაუნდა ხელი არ დავუქნიე ! მაგრამ ჯასტინის მზერა ჩემს უკან წავიდა.
ოჰ ! სელენა ! აქ რა უნდა? სელენამაც დაუქნია ხელი.
ვითომ ეს რა იყო? )))))))) დაცვამ დამიძახა : - ქალბატონო, თქვენი შესვლის ჯერია. მე ჯვარი გადავიწერე და შევედი. - გამარჯობა - გამარჯობა. დავიწყოთ? - დიახ. - გამეცანით. გაქვთ სამსახური? - არა, ამჯერად არა - ვთქვი მე. - რამდენი წლის ხართ? - 17. - კარგით, რა გვიმღერებთ? მე ორი სიმღერა ვუმღერე. - ძალიან კარგი. დაგვიტოვეთ თქვენი ტელეფონის ნომერი, და შეგეხმიანებით - აგიყვანთ თუ არა. მე დავუტოვე და წამოვედი. ვიღაცას დავეჯახე. :დდ სელენას. ღირსია ! - ვაიმე ბოდიში - ვთქვი მე. - თვალებში ვერ იყურები ?! - ჯასტინიც მოვიდა და გვერდით დაუდგა. - ბოდიშითქო და რა ვთქვა მეტი? - რამე ხომ არ გეტკინა საყვარელო? - კითხა ჯასტინმა სელენას. - არა, არაფერი :* ეს ქალი აქედან მომაშორე ოღონდ - ელენე გადი აქედან ! - მითხრა ჯასტინმა. მე ტირილით გამოვვარდი იქიდან. რატომ მიდის ასე ცუდად ყველაფერი? მე ხომ ჯასტინისთვის ჩამოვედი აქ და არა ტირილისთვის?! : || ვსო ! მორჩა ! ყველაფერს წერტილი უნდა დავუსვა ! იდეა მაქვს !
