ბევრი ვიარეთ ბოლოს ძალიან დავიღალე და იქვე სკამზე ჩამოვჯექი... ამ ნაირი სკამები სხვადასხვა ადგილებზე გვხვდებოდა..
მალევე ისევ გავაგრძელეთ სვლა და ჩემ წინ სასახლე გამოჩნდა
*****
-მაიკ ეს რა სასახლეაა?
-ეს ნიშნავს რომ სახლთან ახლოს ვართ
-მაიკ სიმართლე მითხარი სად მიგყავარ?
-ერთ ადგილას სადაც მე და შენ ვიქნებით
-მაიკ უკვე ნერვები მეშლება აქედან მივდივარ
-ვერ გაგიშვებ
-მართლა ვინ ხარ რომ არ გამიშვა
-ვინ? მარი მე შენ მიყვარხარ მითხრა და ძალით კოცნა დამიპირა იმიტომ რომ ალბათ უნდოდა ჩემში გაბრაზება ჩაეხშო
-მაიკ ახლოს არ მოხვიდე ჩემთან... ვუტხარი და უკან წამოვედი...
-მარი გთხოვ დაბრუნდი
-არსადაც არ წამოვალ შენთან ერთად უკვე მომბეზრდა.. ნახვამდის ჩვენ შორის ყველაფერი დასრულდა.. ეს რომ მივაძახე წამომეწია..
-მარი ჩვენ შორის არაფერი არ დასრულებულა
-მართლა შენ გგონია ასე
-დარწმუნებული ხარ
-კიი..
ეს რომ ვუთხარი მაკოცა..
მას ასე ძლიერ ჩემთვის არასდროს უკოცნია... მაშინვე გამიქრა ბრაზი მის მიმართ
-მაიკ მაპატიე უბრალოდ...
-ჩუუ დამშვიდდი
და კიდევ ერტხელ მაკოცა
ხელი მომკიდა და იმ ადგილიდან წავედით.. აღარ კი მიკითხავს სად მივდიოდით მთავარი იყო მასთან ვიყავი...
ცოტახანში ისევ დავირალე...
-მარი რა მალ-მალე იღლები?
-მაპატიე მაგრამ..
-ხუმრობით გითხარი ნუ იბუზები კარგი რაა...იცი რა მინდა?
-რა?
-მინდა რომ ერთხელ შენთან ერთად ვიმღერო..
-მართლა?
-კი თან ძალიან...
