My Disney Story (Chapter 7)
როგორც იქნა სახლიდან გამოვედი და დისნეის ოფისისაკენ გავეშურეთ...
მივდიოდით, თან სელენა მიყვებოდა თავის ამბებს, რომელიც მაშინ გადახდა როდესაც ბაღში ერთად ვიყავით. ორივეს ისე გვიხაროდა ვერც კი შევამჩნიეთ როგორ მივადექით ოფისს. მხიარული სახეებით შევვარდით შიგ მაგრამ... იქ ისეთი სახის ახალგაზრდები იყვნენ გაღიმება ნამდვილად არ მოგინდებოდა. რატომღაც ყველა უხასიათოდ იყო. მხოლოდ ერთი ქერათმიანი გოგო იცინოდა. ჩვენც შევედით ოთახში სტერლინგი დავინახე და გამიხარდა, იქნებ ეს მაინც მეტყვის რამესო. -ბარო სტერლინგ! -ჰაი! როგორ ხართ?-ღიმილით გვიპასუხა სტერლინგმა -რა ხდება აქ?-ისე ვუპასუხე თითქოს მისი დასმული კითხვა სულაც არ გამეგოს -რა და ბოულინგს ვთამაშობთ. მაგრამ ყველას ტეილორი გვიგებს და ზოგმა ფულიც კი წააგო. და თვითონ კი გამდიდრდება ასე თუ გაგრძელდება. ჰა ჰა ჰა! მე უხერხულად გავუღიმე -ვინ არის ტეილორი? -ტეილორი? ტეილორ სვიფტი.მომღერალია, დისნეის დირექტორის შვილი. -აააა...-ვთქვი მე. სტერლინგი წავიდა. -ისაა...-დაიწყო სელენამ-ჩვენც ხომ არ გვეცადა ბედი? ა? -გაგიჟდი? სულ არ ვიცი. -არაუშავს, მოიცა ავიღებ აბა.. -სერიოზულად ამბობ? -აი ესეც შენი ბურთი... მიდი... უნდა ვიცინო .. ჰაჰა... -არა! სელენამ ხელი მკრა და ტეილორის წინაშე აღვმოჩნდი. -ბაროო..-ვთქვი უხერხული და ხელოვნური ღიმილით -შევეჯიბროთ? -კი კი, მაგის თქმას აპირებდა-ჩემს ნაცვლად უპასუხა სელენამ -კარგი, პირველი მე ვიქნები. -კარგი ტეილორმა ბურთი აიღო და გააგორა
ტელირომა მართლა კარგად ითამაშა. მაგრამ 2 კეგლი ვერ ჩაამტვრია. ახლა კი ჩემი ჯერი იყო... რას ვიზამდი მეთვითონ არ ვიცოდი... საერთოდ აზრზე არ ვიყავი.. იღბალს მივენდე.. ყველა შტერივით მიყურებდა.. ტეილორის გვერდით სელენა იდგა და როგორც იქნა გავაგორეე.... და თვალები დავხუჭე... უცებ გავიგონე რომ კეგლები ჩაიმტვრაა... გამიკვირდა.. შემდეგ კი ხმამაღალი წამოძახილები გაისმა და სელენა ჩამეხუტა... მე თვალებს ვერ ვუჯერებდი რომ ყველა კეგლი ჩავამტვრიე და თავი დავუხარე მადლობის ნიშნად თან ისე ვიქცეოდი თითქოს გამოცდილი ვიყავი ამ სპორტში
ამ დროს სტერლინგი მომიახლოვდა ტაშით. -რამდენი ხანია რაც თამაშობ? -უფ, რა დათვლის..-მოვიტყუე და სიცილი დავიწყე. ამ დროს სელენა მოვიდა -ყოჩაღ! მაგარია ხარ! მართლა ძაან მაგარი იყავი. გაფრენაზე ვარ... ჰაჰა -მადლობ-სიმორცხვით ვუთხარი, რადგან მე არაფერიც არ ვიცოდი, ეს მხოლოდ ჩემი იღბალი იყო. -შეიძლება სურათები გადაგიღოთ? სამახსოვროდ შეინახავთ მერე...-თქვა სტერლინგმა. -კი როგორ არა -ჯონასები და მაილი სად არიან?-ვიკითხე მე. -რავიცი... აი... კევინი -თqვა სელენამ და იქით მანიშნებდაა... ”ნიკი და მაილი სად არიან ნეტა?”-ვფიქრობდი მე და თანდათანობით ეჭვიანობას ვიწყებდი. გარეთ გავედი და... კინაღამ ცრემლები წამომივიდა თვალთვალს მივყევი.. ისინი სათამაშო ოთახში გავიდნენ და პინგ-პონგის თამაში დაიწყეს..
ისე მხიარულად იყვნენ ცუდად გავხდი, ვეღარ მოვითმინე და ოთახში შევედი სერიოზული სახით თითქოს არაფერი დამინახიაო. -დემიიი...-ჩემკენ წამოვიდა ნიკი მე გავუღიმე -იცი როგორ მომენატრეე.... მე მესიამოვნა სიტყვები და კვლავ გავუღიმე მაგრამ უცებ გამახსენდა რომ იქ მაილიც იყო.. ეჭვები მკლავდა და კვლავ ბოულინგის ოთახში წავედი. ნიკიც მომყვებოდა და ერთი იდეა მომაფიქრდა... ამიტომაც სასწრაფოდ შევაღე კარი და სტერლინგისაკენ წავედიი...
ყველას წინასწარ ძალიან დიდი მადლობა რომ კითხულობთ! მიყვარხართ ყველა!
| 
