ჩემი საკონკურსო თემა
ხატიას კონკურსისთვის! <3
ძალიან დიდი ბოდიში
დაგვიანებისთვის! <3 
 რადგან ამ ტუში სრული თავისუფლება იყო, გადავწყვიტე დამეწერა სილამაზეზე, თუ რას ნიშნავს იყო ლამაზი და რამდენნაირი სილამაზე არსებობს! <3
შედარებისთვის გამოვიყენე გიორგი ლეონიძის მოთხრობის მთავარიგმირი მარიტა! რადგან ის ჩემთვის დღემდე სილამაზის ეტალონად ითვლება! <3
იყო ლამაზი უფრო ნიჭია, ვიდრე ღირსება, ამ ნიჭს კი ყველა სათანადოდ ვერ იყენებს. რამდენს უნატრია იმის დასტურით, რომ გამოყენებას ისწავლიდა, მაგრამიყო ლამაზი ერთია, ხოლო იყო ლამაზი და უფრთხილდებოდე კიდეც მას მეორე
და მაინც სილამაზე უპირატსობაა თუ ნაკლი?! საბოლოოდ კი იმდასკვნამდე მივედი, რომ სილამაზე არც არაფერია გარდა სილამაზისა.ადამიანს ის, რაც სხვისგან აქვს მინიჭებული, ვერ იქნება ვერც უპირატესობა, დავერც ნაკლი. ის უბრალოდ გააჩნია ადამიანს. ლამაზმა ადამიანმა მადლობა უნდა გადაუხადოს შემოქმედს და ეცადოს, არ დაკარგოს მინიჭებული სილამაზე, არ დაკარგოს და გაუფრთხილდეს, ისე, როგორც გიორგი ლეონიძის მოთხრობის მთავარი გმირი-მარიტა უფრთხილდებოდა.
მარიტას სულის მშვენიერება აღემატებოდა მის გარეგან სილამაზეს! გულში ია ამოსდიოდაო!-ამბობს მწერალი. სწორედ ასეთი ადამიანი, ჩემი აზრით, სრულყოფილადმშვენიერი, რადგან ლამაზი ადამიანი ზოგჯერ ლამაზი ნივთივითაა. სანამ გვჭირდება, იქამდეა კარგი. დრორომ გავა და გემოვნება შეგვეცვლება, ნივთიც აღარ მოგვეწონება და გადავაგდებთ.
მარიტაზე ამას ვერ იტყოდი, რადგან ის თვიტონვე გრძნობდაბუნების მიერ მომადლებულ ნიჭს, გულში მადლიერობდა, რომ მშვენიერების ღირსი გახადა ბუნებამ და ამნაჩუქარ, დიდებულ განძს თავისი ზნეობითაც უვლიდა...
სილამაზე,მაინც აბსტრაქტული ცნებაა. ყველა თავისებურად აღიქვამს. ალბათ ვარასდროს დაგვაკმაყოფილებს ის, რაც გვაქვს. რაც არ უნდა ვმალოთყოველთვის გაგვიჩნდება,შური,თუნდაც ძალიან მცირე,მის მიმართ ,ვისაც ის აქვს ,რაზეც ასე ვოცნებობთ…
ლაბათ სწორედ ამ მცირე, გულში უჩინრად შეპარული შურის მიზეზი იყო, ის, რამაც სიფელს განუკითხავად გამოატანინა განაჩენი და ბრბოდ აქცია, რომელიც სოფლის თვალს უმოწყალოდ გაუსწორდა და მაინც ეს არსება კრიტიკულ წამებშიც კი არ კარგავდა თავის მშვენიერებას. მის წამებშიც იყო რაღაც დიდებული, ის , რამაც ავტორს შემდეგი სიტყვები ათქმევინა:
„მოჰყავდათ სოფლის წამებული, თითქოს დედოფალი მოჰყავდათო და მთელი ფოფელი მისი ამალა გამხდარიყო.“
იმ საშინელი დღის შემდეგ მარიტა აღარავის სჩვენებია! უთქმელი სიკვდილით გადავიდა იმიერ ქვეყანაში.
გაიგო რა მისი ცოდვის მზიდველმა სოფელმა მარიტას სიკვდილი, საჩინლად იტკივლა!
გლოვის კვამლით სოფელი გაშავდა...
მარიტას უხრწნელი სილამაზე სიკვდილსჰიც კი მომხიბლაობდა
მართლაც საიდან მოდის სილამაზე?-კითხულობს ავტორი, რომელსაც მარიტაც იმ ცეცხლივით აბრიალებულ ბროწეულის ყვავილოვან ხეს ადარებს, მტვერსა და ნაგავში რომ ამოსულიყო თავისით ...
სულ ეს იყო, იმედია მოგეწონათ! <3
პ.ს მკაცრად ნუ განმსჯით! <3
|
