1)იცი?ლოდინი რა ძნელია?!
როცა სიმარტოვეს ებრძვი,
ნახე...რამდენი ვარსკვლავია
მე კი მენატრება ერთი!
იცი? უშენობა რა ძნელია?!
ამ დროს ლექსის წერა მშველის
ირგვლივ იმდენის თვალებია,
მე კი მენატრება ერთის!
იცი? კარგად ყოფნა რა ძნელია?
ალბათ უშენობა შემშლის,
ირგვლივ იმდენის ღიმილია...
მე კი მენატრება შენი!
იცი? სიყვარული რა ძნელია?!
როცა გულში იკლავ შენთვის,
ფუჭი ოცნებებიც დამღლელია
როცა ვეღარაფერს შეცვლი!
ხედავ? ეს გული რა წრფელია?!
როცა შენზე წერს და გეტყვი...
ირგვლივ იმდენის თვალებია და
მაინც მენატრება შენი!
თითქოს გუშინ იყო.. რაღაც გვიხაროდა.. წვეთები გვართობდა.. სველი თითების ალერსი გვათბობდა... წვიმა თავდებოდა... მზე გულში გვიკრავდა... ძალიან გვიყვარდა... ♥
ყველას დავუმალე შენი თავი, ვინც კი ოდესმე შეგხვედრია. ახლა ჩემი ხარ... ყველას ავუკრძალე მოკარება, ვინც კი ოდესმე შეგხებია ახლა ჩემში ხარ... შენით სავსე ვარ და მეცოტავები, გაფაციცებით გიგროვებ ჩემში, არადა ბევრი ხარ ♥..!
სიყვარული არის როდესაც გინდა უამრავი რამ უთხრა მას, მაგრამ როდესაც ის გიყურებს თვალებში და უჭირავს შენი ხელები, ყველაფერი შენს ცხოვრებაში მნიშვნელობას კარგავს გარდა იმისა რომ იყო იმ მომენტში იმ ადამიანთან..
დავხატე გული, შენებური სიყვარულისა,
დავხატე ია, თავჩახრილი ცალკე დამდგარი,
ვით თავმდაბლობა შენს სულსა და გულში გამჯდარი.
დავხატე მთვარე, ნიშნად შენი უზომო სევდის,
მინდა, შენ იყო ადრესატი ამ ყველა ლექსის.
დავხატე ტაძარი, ნიშნად შენი მიმტევებლობის.
მე მჯერა შენი ყველა სპეტაკი, მარადი გრძნობის.
დავხატე სიკეთე, ოღონდ არ მახსოვს როგორი იყო,
ლამაზ ფერებში, თბილ ფერებში გაჯერებული.
იქვე დავხატე ჩემი ციცქნა, პატარა გული, უშენობისგან დაჩაგრული, გაჩერებული. |
