 ღამის 3 საათია,ისევ წვიმს , ჰაერი დაძაბულია , ყინავს ... სივრცე დუმს, პარიზის ქუჩები დაცარიელებულია , გარეთ მხოლოდ ცოლ-ქმარნი არიან-ალენი და მარგარეტი, რომლებიც იქვე სხედან და საუბრობენ... უეცრად ეიფელის კოშკიდან საზარელი,იდუმალებით მოცული კივილი მოისმა.... ქმარმა მარგარეტს უთხრა,რომ აქ დარჩენილიყო , ხოლო თვითონ კი წავიდოდა და შეამოწმებდა თუ რა მოხდა... გავიდა 10 წუთი,20 წუთი,ნახევარი საათი...ალენი არ ჩანს,მაშინ მარგარეტი შეწუხდა და გადაწყვიტა თვითონაც მისულიყო იმ ადგილას საიდანაც კივილი მოისმა - ეიფელის კოშკიდან... მარგარეტი დანიშნულ ადგილას მივიდა,, არემარე დუმს.. თითქოს დრო შეჩერდაო... უეცრად ის ხედავს , რომ ჩრდილიდან ძალიან ლამაზი ქალბატონი გამოვიდა , ძველებური ტანისამოსით, მას ხელში ქოლგა ეჭირა და სახეზე პირბადე ჰქონდა აფარებული. უცნობმა ქალბატონმა მარგარეტს ჩასჩურჩულა , რომ მისი ქმარი ეიფელზე ელოდებოდა... მარგარეტიც გაჰყვა უცნობს... და აი ისიც, მარგარეტი ეიფელზეა,, ყველაზე მაღალ ადგილას ,, არავინაა... ის უცნობ ქალბატონს მიუბრუნდა და შესჩივლა,თუ რატომ მოატყუა ,, უცნობი დუმს.. ქალმა ნელ-ნელა უკან დაიხია და მარგარეტს რაღაც ანიშნა..მარგარეტმა მარჯვნივ გაიხედა და რას ხედავს : მისი ქმარი ალენი ჩამოხრჩობილია , სახე დდა ტანი დასახიჩრებული აქვს, ხოლო ზურგზე კი ფრაზა აქვს ამოტვიფრული : " ჯოჯოხეთიდან ეიფელამდე "
ცოლმა კივილი დაიწყო და გაქცევა დააპირა.. თუმცა ამაოდ... უცნობმა ქალმა ისიც გამოასალმა სიცოცხლეს...
მეორე დღეს კი გაზეთებში დაიბეჭდა სტატია ,რომელიც იუწყებდა , რომ ცოლ-ქმარი სასტიკად აწამეს და შემდეგ მოკლეს... რაც შეეხება ცოლს , მარგარეტი ეიფელზე გადმოკიდებული , ფეხებ მოჭრილი,გულამოცლილი იპოვეს ზურგზე წარწერით :"ეს მე ვარ, ქალი ეიფელიდან " ....
|
