თავი 1
- ნათი, ნათი, როგორ ხარ?
- კარგად, მარი, შენ როგორ ხარ?
- მეც კარგად, რას შვები ემზადები ხვალისთვის?
- აბა რა, იცი, როგორ მიხარია?!
- მეც ძალიან მიხარია, ნათი, იცი, გუშინ ახალი კაბა ვიყიდე, ხვალ ვიცვამ. შენ რა ქენი?
- მე ის ვიყიდე, იმ დღეს რომ მომეწონა.
- ჰოო, ხვალ დილით გამოსვლამდე დაგირეკავ და ერთად ავიდეთ სკოლაში...
* * *
- სერგი, ჰა, როგორ ხარ?!
- რავი, ბიჭო, ცოტა არ იყოს ვღელავ . .….
- რა იყო, რა არის სანერვიულო?!
- რა ვიცი, მაინც ახალია, მაინც სხვა ხალხი იქნება, სხვა მასწავლებლები . .….
- მერე რა, ბიჭო, იცი რა კლასი მყავს?! გაგიჟდები . .…. მაგარი კლასელები მყავს, ყველას ხვალვე გაგაცნობ, შენ თვითონ ნახავ როგორია და ვიცი რომ ძალიან მოგეწონება ჩემი კლასელები და ხვალიდან შენიც . .….
- გიო, ხვალ მოდი რა, გამომიარე და ერთად წავიდეთ . .….
ეზოში მომლოდინე სახეები, პატარა ბავშვები, ფართო თვალებით, შიშით და ინტერესით ელოდნენ პირველი ზარის დარეკვას. მე-8 კლასელები კი უკვე თამამად მიაბიჯებდნენ ნაცნობი საკლასო ოთახისაკენ . .…. პირველები სერგი და გიო ავიდნენ, მერე მათ ნათია და მარი მიჰყვათ. …
- ვა გიუნა?! როგორ ხარ სიხარულო?!
- მარი?! შენ როგორ ხარ?! როგორ მომენატრე იცი?!
- მეც გიო, მეც . . .
- ნათი, როგორ ხარ გოგო? რა იყო, როგორ შეცვლილხარ?!
- შენც გაზრდილი ხარ გიო, ხო იცი?!
- უი, მართლა, სერგი, ესენი ჩემი საუკეთესო მეგობრები, კლასელები, დაქალები და დები არიან, სხვანაირად როგორ აგიხსნა?! გოგოებო, ეს კი ჩემი ბავშვობის ძმაკაცი სერგია, გაიცანით . .….
- სასიამოვნოა – სერგი . . .
- მარი . . .
- ნათია – ჩვენთვისაც
- ჰო, ეს კაცი დღეიდან ჩვენთან იქნება, ჩვენი კლასელი გახდა.…
- ძალიან კარგი . . . გიო, ლაშა ხომ არ გინახავს?
- გოგო, შენ კიდევ მაგ ბიჭზე ფიქრობ, არა გრცხვენია?! ნათი, უთხარი ამ შენს დაქალს რამე, ჯერ საკუთარ თავს შეხედოს და მერე ლაშას, რა იყო, ვერ დაივიწყე?!
- ოოო, შენ ხომ, რას ამბობ, ჯერ შენ თავს უყურებ და მერე იმ ერთს, სახელს და გვარს არ ვიტყვი . .….
- ჰო, კაი, კაი, არა, არ მინახავს დღეს. სად არიან ჩვენი კლასელები, რა არის, დღეს მოსვლას არ აპირებენ?
- აი, გოგა, ნია, ნანკა და იკა მოდიან . . .…
კლასი ნელ-ნელა ივსებოდა ნაცნობი სახეებით, კლასელები ერთმანეთს ესალმებოდნენ, კოცნიდნენ და უყვებოდნენ ზაფხულის ამბებს. მხოლოდ სერგი იყო ჩუმად. გიომ ის ყველას გააცნო და ყველამ თბილად მიიღო, მაგრამ მან პირველ დღეს დუმილი არჩია. დაირეკა პირველი ზარიც… ყველა კლასში იყო, შემოვიდა მასწავლებელიც, მან ძველებურად თბილი სიტყვებით მოიკითხა ბავშვები და ცხრილი ჩააწერინა. …დაიწყო მერვე სასწავლო წელი . . . ბავშვები ძველებურად დადიოდნენ სკოლაში, ძველებურად ცელქობდნენ, დასვენებაზე თუ გაკვეთილზე. სერგიც შეუერთდა კლასს, მოერგო მათ და სულაც აღარ გრძნობდა თავს გადმოსულად.მიდიოდა დღეები. დამთავრდა პირველი სემესტრი. დადგა ახალი წელი. ნათიამ და მარიმ გადაწყვიტეს, არც ეხლა ეღალატათ ჩვეულებისათვის და ყველა კლასელს სათითაოდ მიულოცეს ახალი წელი და ბოლოს დადგა სერგის ჯერიც . . .
- ნათი, მე ვერ დავრეკავ, მერიდება, მოდი რა, შენ დარეკე.
- არა რა, არც მე შემიძლია . . .
- მოდი, კარგი რაღაც გითხრა. მოდი შენ დარეკე - ვითომ სხვა ხარ და უთხარი მარი და ნათია გილოცავენ ახალ წელს, თვითონ ვერ მოახერხეს დარეკვა-თქო.
- ჰო კარგი, რა ხარ, მარი, რა?! დამითანხმე მაინც, მითხარი ნომერი . . .…
- გილოცავთ ახალ წელს, უკაცრავად სერგის თხოვეთ, თუ შეიძლება. …
