მეგობარი ეს ხომ ერთი სულია ორ სხეულში,ბედნიერებაც მეგობარს უნდა გაუნაწილო...იგი უსიტყვოდ გიგებს,ყველას ესმის რას ლაპარაკობ,მაგრამ ნამდვილ მეგობარს ესმის რატომ სდუმხარ...გიყვარს და უყვარხარ,ეს განსხვავებულია იმ დიდი გრძნობისგან "სიყვარული",მაგრამ არც მის გარეშე არსებობს...გიტოვებს სიყვარული ცრემლს და იქ მეგობრობა აჩენს ბედნიერების ნაპერწკალს...ლამაზი სულის სიმღერა,რომელიც აგყვება როდესაც დაგავიწყდება ტექსტი...ამაზე დიდი ნუგეში არ არსებობს ამ უმოწყალო ქვეყანაზე,იგი გაძლევს სიცოცხლის აზრს უანგაროდ...მოკლედ ვამბობთ უამრავს მეგობრობაზე,მაგრამ არა იმას რისი თქმაც გვინდა,არა იმას რასაც ვგრძნობთ გულის სიღრმეში, და რა მინდოდა მეთქვა?
ყველა ფიქრობდა...და იცი რაზე???
სანამ გაძლებდნენ ამ ქვეყნად ასე,
უმეგობროდ და ფიქრებით სავსე...
მეგობრობაა ცხოვრების გზაზე.
ყველა ოცნებით ,სიკეთით სავსე,
მე შემიძლია ვარსკვლავებს გავცდე,
რადგან შენ მყავხარ ამ ქვეყანაზე....
მე მაინც არ მყავს მეგობარი,მეგობარი ოღონდ "ნამდვილი",ალბათ ასაკის გამო იოლად ვენდობი ადამიანებს რომლებიც მიყენებენ,უკვე ბევრი გამოვიარე და ვეღარ მომატყუებთ ასე ადვილად,ბრიყვი ვიყავი და იქნებ ვარ,მაგრამ ოდესღაც ბრიყვებიც იღვიძებენ იდუმალ სიზმრებიდან...მუდამ იმაზე ვოცნებობდი ნეტავ ნამდვილი მეგობარი მყავდეს მეთქი,მიხაროდა მეგობარი მყავს მაგრამ სულ ტყუილად,ჯერ არ მივლია იმდენი ცხოვრების მოლიპულ გზაზე,რომ მეპოვნა ის ერთი განუმეორებელი მუხის ხე,რომელიც მუდამ დგას წარბშეუხრელად,ყოველთვის შენს გვერდით და გეხმარება...მეგობრის უყოლობის გამო ყოველთვის მიყვარდა "წარმოსახვითი მეგობარი",აი მაგალითდ ის პატარაობაში ტელეფონზე რომ ველაპარაკებოდი...ოდესღც გავიზრდები და მეც მეყოლება ნამდვილი "წარმოსახვითი მეგობარი",ის ნამდვილი მეგობარი რომელსაც ეჭირება ჩემი ხელი ხელში და იგრძნობს ჩემს გულს,რომელიც იდგება ჩემთან ლხინშიც და არა მხოლოდ გასაჭირში,დამიჯერეთ არ მივალ ცამდე სანამ არ ვეტყვი ყველაფერს,სანამ არ გავუმხელ გულში შენახულ საგულდაგულოდ ჩამარხულ დარდს...
|
