 არასდროს ვფიქრობდი,რომ ეს ადვილი იქნებოდა
რადგან ჩვენ ორნი ისე დაშორებულები ვართ ეხლა.
კედლები იხურება ჩვენ კი შუაში ვყვებით
და გვიკვირს როგორ.
არავის აქვს მყარი პასუხი,
მაგრამ მხოლოდ სიბნელეში სეირნობა
და შენ შეგიძლია ნახო მზერა ჩემს სახეზე.
ეს მე ნაწილებად მშლის.
და ჩვებ ვიბრძვით (ჩვენ ვიბრძვიტ) მთელი ტკივილით (მთელი ტკივილით )
და ჩვენ ვტირით და ვტირით.......
და ჩვენ ვცხოვრობთ და ჩვენ ვცწავლობთ.....
და ჩვენ ვცდილობთ...
ეს ორივეს გადაგვხვდა თავს
რომ შევხვდით ჩვენ შუა გზაში
ჩვენს უკანა გზაზე , ქვემოთ დედამიწისკენ
ქვემოთ დედამიწისკენ..........
დედა შენ ყოველთვის და სადღაც იქნები
და მამა მე ქალაქგარეთ ვცხოვრობ
ასე რომ მითხარით, როგორ შევძლებდი ნორმალური ვყოფილიყავი?
შენ მეუბნები რომ ეს საუკეტესო გზაა
მაშინ მითხარი რატომ ვარ მე ცრემლებში?
ისე შორს ხარ
მე კი ახლა აქ მჭირდები.
და ჩვებ ვიბრძვით (ჩვენ ვიბრძვიტ) მთელი ტკივილით (მთელი ტკივილით )
და ჩვენ ვტირით და ვტირით.......
და ჩვენ ვცხოვრობთ და ჩვენ ვცწავლობთ.....
და ჩვენ ვცდილობთ...
ეს ორივეს გადაგვხვდა თავს
რომ შევხვდით ჩვენ შუა გზაში
ჩვენს უკანა გზაზე , ქვემოთ დედამიწისკენ
ქვემოთ დედამიწისკენ..........
ჩვენ ისე შორს დავეცით იმ ადგილიდან , სადაც ჩვენ ვიყავით
ეხლა კი ვდგავართ და სად წავალთ
როცა არ არსებობს შენს გულში მოსახვედრი გზა..
მოდი თავიდან დავიწყოთ...
და ჩვებ ვიბრძვით (ჩვენ ვიბრძვიტ) მთელი ტკივილით (მთელი ტკივილით )
და ჩვენ ვტირით და ვტირით.......
და ჩვენ ვცხოვრობთ და ჩვენ ვცწავლობთ.....
და ჩვენ ვცდილობთ...
ეს ორივეს გადაგვხვდა თავს
რომ შევხვდით ჩვენ შუა გზაში
ჩვენს უკანა გზაზე , ქვემოთ დედამიწისკენ
ქვემოთ დედამიწისკენ..........
არასდროს ვფიქრობდი,რომ ეს ადვილი იქნებოდა
რადგან ჩვენ ორნი ისე დაშორებულები ვართ ეხლა.
კარები იხურება ჩვენთვის
და გვიკვირს როგორ.
|
